Warstwę podbudowy stabilizowanej dodatkami projektuje się indywidualnie dla każdej kategorii ruchu w zależności od wymaganej nośności warstwy. W praktyce, warstwy projektuje się tak, aby wtórny moduł odkształcenia warstwy stabilizowanej dodatkami wynosił od 100 do 180 MPa. W rzeczywistość, jeśli warunki gruntowo-wodne nie są odmienne w znacznym stopniu od tych przyjętych przy projektowaniu, nośności pomierzone są wyższe i dają zapas bezpieczeństwa. Należy jednak pamiętać, że spoiwo hydrauliczne stanowi składnik dodatków hydrofobowych, a co za tym idzie, wartości te nie mogą stanowić jedynego kryterium oceny jakości. Dla tego rodzaju stabilizacji najważniejsze są wskaźniki S i R określające skuteczność zwiększenia odporności warstwy na absorpcję kapilarną wody. Bardzo duże znaczenie dla jakości i trwałości ma również stopień zagęszczenia (mierzony na warstwie bezwzględnie bezpośrednio po procesie zagęszczenia z uwagi na obecność cementu zaburzającego pomiary wykonywane po czasie, lub laboratoryjnie).